Um fimmtíu manns tóku þátt í ráðstefnu Alkirkjuráðsins í Colombo í Sri Lanka í gær, 6. júní 2012,
þar sem guðfræði díakoníunnar (kærleiksþjónustunnar) var rædd út frá aðstæðum fólks sem er jaðarsett
sem og út frá þörfum fátækari landa á suðurhveli jarðar. Í umræðunum kom fram mikilvægi þess að
díakonían væri ekki eitthvað sem söfnuðir gætu litið á sem afmörkuð verkefni og jafnvel falið öðrum að sinna þeim.
Díakonían snérist um viðhorf og lífsstíl safnaðarins sem heildar.
Ein frummælenda var Dr. Liz Vuadi Vibila, guðfræðingur frá Kongó og lagði hún mikla áherslu á pólitíska samstöðu
díakoníunnar og tók fram að á meðan kirkjan þyrði ekki að mótmæla ofbeldi og óréttlæti af einhverri alvöru
þá væri hún ekki sönn í þeirri köllun sem díakonían felur í sér.
Dr. Walter Altmann frá Alkirkjuráðinu lagði m.a. áherslu á það í máli sínu að díakonían væri
ákveðin tegund valds, eða valdaform sem setti þjónustuna í forgrunn og spurði hvernig við gætum haft áhrif á pólitísk
kerfi samtímans ef við settum þjónustuna við náungann í fyrsta sætið og bætti við:
“Smaller churches with little material resources have learned that the diaconal ministry is not a privilege of rich churches, because it is not primarily a matter of investing financial
resources, but of persons placing themselves alongside those who need their service of solidarity, compassion and love,”
Sem mætti útleggja í lauslegri þýðingu: Minni kirkjur sem hafa úr litlu að moða hafa lært að kærleiksþjónustan er ekki
forréttindi ríku kirknanna. Því díakonían snýst ekki í peningaútgjöldum heldur í því að fólkið
sjálft - söfnuðurinn - taki sér stöðu í þjónustuanda við hlið þeirra sem þurfa á samstöðu, skilningi og
kærleika að halda.
Sjá nánar í frétt á vef
Alkirkjuráðsins.